Dobór i dostępność materiałów jest bardzo istotna w procesie nauki. To poprzez dostępne materiały dzieci konfrontują i rozpoznają omawiane zjawisko. W miarę możliwości, materiały muszą być jasne, przejrzyste i odpowiednio dobrane, ponieważ pozwalają dzieciom skupić się na istotnych aspektach badanego zjawiska. Materiały użyte do badania nie mogą swoim wyglądem i zmanipulowaną treścią zmieniać sposobu myślenia i działania dzieci.
Jako przykład można podać tu gotowe tory, po których porusza się dany przedmiot (tj. kulka, samochód wyścigowy). Wszystko co dzieci muszą zrobić to puścić przedmiot i obserwować jak ona się porusza. Zabawa ta zupełnie różni się od samodzielnego stworzenia toru z przedmiotów, tj. klocki, rynny, pochylnie tak aby kulka stoczyła się ze stoku, po rogach, po przecięciach części i ominęła wszystkie przeszkody przeszkadzające w dotarciu do mety. Inny przykładem jest wykorzystanie przejrzystych rur, kroplomierzów, i lejków w badaniach wody. Wykorzystane materiały są przeźroczyste a przepływ wody widoczny.
Czas i przestrzeń do nauki
Badania naukowe odbywają się przed dłuższy czas, zarówno w przypadku badań krótkoterminowych jak i długoterminowych. Niektóre dzieci, już zaangażowane, mogą analizować działanie przez znacząco długi czas, a inne dzieci potrzebują czasu aby się zaangażować. Typowy harmonogram nauczania w klasie (w szkole) często przemawia przeciw nauce opartej na „dociekaniu naukowym”. Krótkie 20, 30-minutowe lekcje pozwalają dzieciom rozpocząć proces nauki, jednak nie pozwalają jej kontynuować. Ponadto, jeśli praca i nauka jest epizodyczna i nie jest dostępna regularnie w ciągu tygodnia, ciągłość procesu jest zatracona a ilość okazje do wyciągnięcia wniosków – zmniejszona.
Nauka również musi być utrwalana oraz udokumentowana. A to również wymaga czasu. Nauka potrzebuje przestrzeni. Jeśli dzieci są zaangażowane w badane zagadnienia na wiele różnych sposobów, działania muszą się rozszerzać również poza salę przeznaczoną do nauki, muszą wyjść na zewnątrz. Badanie cienia może być wykonane w teatrze lalek, zaciemniona sypialnia możne być miejscem zabaw z latarkami a lampa i ekran -pomagać w odkrywaniu kształtów.
Dyskusja o NAUCE i prezentowanie NAUKI
Dyskusja i reprezentacja są bardzo istotne w nauczaniu i są ważną częścią procesu „dociekania”
i rozwoju nauki rozumowania. Zarówno w małych, jaki w licznych grupach, dyskusja zachęca dzieci do myślenia o tym czego doświadczyły, pozwala usłyszeć o doświadczeniach innych dzieci i zastanowić się nad swoimi pomysłami. W podobny sposób użycie różnych sposobów prezentacji – rysunku, opisu, kolażu – zachęca dzieci do ścisłej obserwacji i refleksji na temat ich doświadczeń , jak również do rozbudowania swoistego słownictwa i struktur językowych. George Forman, emerytowany profesor University of Massachusetts,w niepublikowanym komentarzu powiedział: „Doświadczenie nie jest najlepszym nauczycielem. Brzmi to jak herezja, lecz kiedy się na tym zastanowić to właśnie refleksja nad doświadczeniem czyni je edukacyjnym” (cytat z prezentacji konferencyjnej) .
Rola nauczyciela
Rola nauczyciela ma decydujące znaczenie dla zdobywania wiedzy naukowej przez dzieci. Składa się na nią znajomość dzieci, umiejętność uczenia się i nauczania oraz wiedza pedagogiczna. Chcemy podkreślić jeden z tych aspektów – wiedzę pedagogiczną. Nauczyciel jest swoistym przewodnikiem po dziecięcych „badaniach naukowych”, koncentrującym uwagę dziecka na wybranych, ważnych, podstawowych pojęciach naukowych. Struktura doświadczeń i wskazówki nauczyciela mają doprowadzić do zrozumienia zagadnienia przez dzieci. Pytania, komentarze i rysunki nauczyciela mają zwróci uwagę dziecka na zagadnieniu.